Trafostacja Sztuki
Trafostacja Sztuki to bardzo nowoczesna galeria, która od kilku lat prężnie działa w moim rodzinnym mieście. Jest umiejscowiona nieopodal dworca i głównych zabytków na mapie tego miasta. W takich miejscach niekiedy trzeba mieć specjalne zezwolenie, ponieważ kierownicy niechętnie przyjmują w swoje progi tak zwanych „fotografów z ulicy”. Musiałam więc być bardzo ostrożna żeby nie ukazywać na zdjęciach zbyt dużej przestrzeni. Było to o tyle łatwe, że mój obiektyw posiada dużą ostrość głębi i potrafi świetnie zamaskować szczegóły, których nie chcę pokazywać na zdjęciu. Na sesję wzięłam swojego młodszego kolegę, który próbuje swoich sił w modelingu. Michał występował nawet w charytatywnym pokazie mody i musiał przejść specjalny casting, który oceniał jego predyspozycję do pracy w modelingu. Okazał się być odpowiednim kandydatem na takie miejsce, a dla mnie idealnym „celem” na kolejne zdjęcia. Jest wysokim i wysportowanym chłopakiem, o wyraźnych rysach twarzy. Doskonale widać to na każdym jednym zdjęciu. Wnętrza w Trafostacji są bardzo surowe i minimalistyczne. Takie też wyszły nasze wspólne zdjęcia. Zaproponowałam Michałowi jeszcze przez sesją aby ubrał coś jeansowego bo wydawało mi się to być pasujące do takiego typu wnętrza. Michał, tak jak przypuszczałam idealnie wpasował się swoją neutralną urodą w taką estetykę. Szczególnie urzekła mnie jedna z sal w Trafostacji, w której odbywają się wszystkie najważniejsze imprezy i wernisaże. Michał też wyraził swoje zainteresowanie tą przestrzenią. Jest ona cała biała (to chyba mój ulubiony kolor) i „zimna”. Zdjęcia też wyszły w takiej tonacji, co bardzo mi się spodobało. W trakcie robienia zdjęć była tam wywieszona wystawa, która aż kusiła żeby użyć jej jako tło…jednak takiego wybryku kierownicy by mi już nie wybaczyli. Musieliśmy ograniczyć się do surowych ścian i schodów, które i tak nieźle sobie poradziły. Michał i ja postanowiliśmy trzymać się estetyki, która widoczna jest na moim każdym zdjęciu. Z obróbką więc ograniczyłam się do dosłownie kilku ruchów myszką, co dało znowu naturalny i realny efekt naszej współpracy.
Julka Modzelik
Dziwi mnie, że istnieją jeszcze takie miejsca, które faktycznie są nieprzyjazne dla fotografów. Ludzie płacą ogromne pieniądze za taką usługę, a co więcej za wstawienie zdjęcia i oznaczenie ich lokalu (czy ogólnie rzecz ujmując przestrzeni). Na kolejnej sesji zdjęciowej natknęłam się niestety na taką sytuację. Lokalizacja nie była przypadkowa. Przejeżdżając wielokrotnie obok pięknej szczecińskiej kamienicy zawsze intrygowało mnie jej wnętrze. W związku z tym na kolejne zdjęcia postanowiłam wybrać się właśnie tam. Moją modelkom była Wiktoria, która jest dziewczyną o bardzo delikatnej urodzie. Starałam się uwydatnić to również na zdjęciach. Wiktoria jako niegdyś profesjonalna modelka, mówiła mi jak fotografowie potrafią zepsuć to co wydaje się jej być najbardziej atrakcyjne w jej wyglądzie. Do tych działań zalicza na przykład zbyt mocne koloryzowanie wcześniej zdjęć i przedstawianie jej jako zupełnie niepodobnej do siebie, przy pomocy przyjaciela-photoshopa. Bardzo zależało jej aby to się nie powtórzyło, a ja jako wielbicielka nieprzytłaczających teł i delikatnych kolorów spełniłam jej wymagania. Postawiłam kolejny raz na naturalność i świeżość. Nie było to trudne zadanie, ponieważ Wiktoria ma delikatne rysy twarzy, i właściwie zero makijażu na niej. To bardzo ułatwia pracę przy obróbce zdjęć, która w moim przypadku ogranicza się jedynie do małego rozjaśnienia zdjęć, wydobycia bieli i ewentualnie „podkręcenia” niektórych efektów. Staram się używać programów do tego przeznaczonych jedynie w kilku celach bo staram się aby nie było za dużej potrzeby ingerencji „osób trzecich” w moje fotografie. Z modelką wybrałyśmy na sesje kilka lokalizacji- między innymi wspomnianą wcześniej kamienicę, której fotografowanie z zewnątrz i wewnątrz jest zabronione, ale nie awykonalne, czego efekty można zobaczyć na załączonych zdjęciach. Oprócz tej lokalizacji postanowiłyśmy wybrać się jeszcze w kilka innych miejsc. Do uchwyconych na zdjęciach przestrzeni należą między innymi: duma Szczecina czyli Filharmonia, oraz malownicze Wały Chrobrego. Wiktoria świetnie czuła się przed obiektywem, który jest jej starym, dobym znajomym.
